Вашата шифра: LuckyGirl
Имам потреба од: Психолог
Порака: Како да се поправам себеси од токсично семејство,кое очекувањата им се преголеми,незнаат да разберат зборот НЕ секогаш мора да е ДА.
Иако веќе подолго време живеам со партнерот,тие сеуште очекуваат дека ќе морам да бидам и со нив за било што. Па барам совет како да се заштитам себеси без да ги навредам,секако да разберат дека веќе сум си одбрала,тие секогаш ќе ми се дом. Но сакам да разберат дека си градам нешето свое.
Одговор:
Почитувана,
Селењето на детето од примарниот дом, често е тежок процес за родителите, особено ако е детето е единец. Тогаш се појавува синдромот на празно гнездо кога родителите остануваат сами. Овој синдром честопати е проследен со губење на целта, затоа што родителската улога се намалува, анксиозност, депресивност, чувство на одбивање, грижа и стрес за добросостојбата на нивното дете. Овие родителите често се соочуваат со нови предизвици, како што се воспоставување нов вид на односи со своите деца, потреба да најдат други начини да го окупираат своето слободно време, повторно да се поврзат едни со други и недостаток на сочувство од луѓето кои веруваат дека родителите треба да бидат среќни кога нивните деца се преселуваат од примарниот дом и создаваат свој. Важно е да се разбере дека оваа појава е нормална и чувствата што произлегуваат од неа се исто толку важни и нормални. На родителите им помага кога го одржуваат контактот со децата често. Меѓутоа, од Вашиот допис можам да увидам дека Ве мачат нивните очекувања и барања и дека се чувствувате неразбрана од нивна страна. Следниве совети за комуникација може да Ви помогнат да комуницирате поефективно, да ја пренесете Вашата порака, како и да ја разберете нивната. Прво, одберете добро време, кога се сите во подобро расположение и кога немате други обврски, освен во кризна ситуација, тогаш можеби е подобро да реагирате веднаш. Второ, користете „Јас-пораки“, односно наместо да кажетe: „Вие не ме разбирате кога кажувам нешто” и сл, можете да кажете: „Се чувствувам неразбрана и неиспочитувана, кога ги изразувам моите потреби, и кога не сум слушата тоа ме лути/ме растажува, би сакала да бидам сослушана, без да бидам прекинувана и сл…“ Разликата во овие изјави е во тоа што, во првата изјава има обвинувачки говор, а во втората одговорноста за сопствените емоции ја преземате Вие и без обвинување се изразуваат личните чувства. Трето, обидете се со активно слушање. Ако сакате вашите родители да Ве слушаат, мора да ги слушате и нив. Со активното слушање им покажува на другите дека навистина слушате за да ја разберете нивната страна, а исто така може да ја смали тензијата во конфликтот. Обидете се да не прекинувате и да разберете што има да каже другата страна без да бидете дефанзивни. Четврто, важно е да поспоставите јасни и здрави граници за тоа кои се Вашите потреби и како сакате да тече односот понатаму, давајќи им до знаење дека Вашите граници не значат дека не ги сакате повеќе или пак дека ги одбивате, назначете дека сакате да имате контакт со нив иако не живеете веќе заедно, како добар и близок однос, секако доколку ова важи за Вас. Слушнете ги и нивните потреби и видете дали може да најдете решение. Доколку се вжешти ситуацијата, секогаш може да го одложите разговорот и да се обидете повторно, доколку е тоа сеуште Вашата потреба.
Одговара: Елена Василева – психолог, во рамки на Советувалиштето при Национален совет за родова рамноправност.
Дигиталното советувалиште е поддржано од Комерцијална Банка АД Скопје, во рамки на проектот „Дигитализација и дигитална видливост на услугите на Советувалиштето при НСРР и СОС линијата за жени – жртви на семејно насилство“.